مقدمە ای در خصوص کوردستان
حدود صد سال از اشغال خاک کوردستان توسط اشغالگرانی تحت عنوان کشورهای جعلی ایران، عراق، سوریە و تورکیە میگذرد و مبارزات ملت کورد با آنکە بسیار قربانی گرفتە و پرهزینە بودە، اما دستاوردش در حد انتظار وهزینەها نبودە است.
تقسیم کوردستان:
سال 1514 میلادی جنگ چالدران مابین دو امپراطوری صفوی و عثمانی رخ داد کە سرانجام بعد از جنگی 150 سالە در 17 می سال 1639 با تقسیم کردن کوردستان مابین عثمانی و صفوی در پیمانی کە بنام زهاب یا قصر شیرین شهرت یافت، جنگ بە پایان رسید.
یک بار دیگر و بعد از جنگ جهانی اول در پیمانی دیگر بنام سایکس پیکو در 16می 1916 خاک و سرزمین کوردستان دوبارە تقسیم شد:
شمال کوردستان و استانبول بە روسیە ، غرب کوردستان و سوریە بە فرانسە و جنوب کوردستان ابتدا بە فرانسە و بعدها بە بریتانیا و شرق کوردستان بە دولت فارس واگذار شد.
این پیمان ابتدا مخفیانە اما بعدها کە روسها بدلیل جنگ داخلی و انقلاب اکتبر 1917 بە ناچار از جنگ جهانی عقب نشینی کردە بودند آشکار شد و بعد از عقب نشینی روسیە، کشورهای دیگر نیز از این مناطق عقب نشینی کردند و این باعث شد تا این مناطق و کوردستان تقسیم شود.
در زمان جنگ جهانی اول اکثریت خاک کوردستان تحت اشغال عثمانیها بود اما با انحلال امپراطوری عثمانی، متحدین (( فرانسە،بریتانیا،آمریکا،ایتالیا و ژاپن) تصمیم گرفتند در چهارچوب پیمان سور چند دولت دیگر را تاسیس کنند کە کوردستان و ارمنستان در لیست این دولتها قرار داشتند.
در روز 10 اگوست سال 1920 پیمان سور بە امضا رسید و قرار بر این بود کە دولت کوردستان تاسیس شود، اما ترکیە با همکاری روسها توانست در 24 جولای 1923 در کنفرانسی تحت عنوان لوزان کە در سویس و با شرکت بریتانیا، فرانسە، ژاپن، یونان، رومانی، صربستان، کرواسی، اسلونی و ترکیە بستە شد، پیمان سور را لغو کردند.
در این روز ، کوردستان عملا بر چهار کشور اشغالگر و تازە تاسیس ایران، عراق، سوریە و ترکیە و بخشی نیز بە روسها واگذار شد کە بعدها کوردستان تحت اشغال روسها مابین ارمنستان، آذربایجان، گرجستان، قزاقستان و ترکمنستان تقسیم شد.
صدها سال از تقسیم کوردستان میگذرد و رژیمهای اشغالگر در صدد محو و نابودی هویت این ملت بودە و هستند اما ملت کورد همچنان جهت دستیابی و تاسیس دولت کوردستان مبارزە میکند و در این راه بسی قربانی و هزینە دادە است.
ملت کورد بە این باور و نتیجە رسیدە است کە تنها راه دفاع از موجودیت و ماندگاریش تشکیل دولت و حکومت مستقل کوردستان است.
سال 2023 پایان پیمان شوم لوزان است و ملت کورد امیدوار است اینبار قربانی سیاستهای شوم اشغالگران و کشورهای ابرقدرت جهانی نگردد.
عدم یکپارچگی،هماهنگی،اتحاد، یک صدایی و انسجام سازمانهای سیاسی کوردستانی و اولویت دادن بە منافع شخصی، سازمانی و حزبی ، منفعت همگانی و ملی را تحت تاثیر قرار دادە و بارها منافع ملی، قربانی منافع شخصی و حزبی شدە است.
خاک و سرزمین کوردستان مابین چهار اشغالگر ((ایران، عراق، سوریە، تورکیە و … )) تقسیم و اشغال شدە است.
ملت کورد دارای جمعیتیست بالغ بر 70 ملیون نفر 644,137,70
شمال کوردستان( تحت اشغال ترکیە) 439,812,32
شرق کوردستان( تحت اشغال ایران) 137,281,18
جنوب کوردستان( تحت اشغال عراق) 571,949,7
غرب کوردستان ( تحت اشغال سوریە) 117,642,3
آلمان 319,898,1
اروپا و برخی کشورهای دیگر 691,892,1
قزاقستان 638,892
گرجستان 009,758
ارمنستان 571,699
اسرائیل 622,592
افغانستان 075,312
پاکستان 006,234
مصر 561,153
سودان 00,101
بوسنی و هرزگوین 788, 8
سە گفتمان فدرالخواهی، کونفدرالی و استقلال طلبی افکار عمومی و بطن جامعە کوردستان تحت اشغال ایران را در برگرفتە است کە خوشبختانە استقلال طلبی در صدر این گفتمانها قرار دارد و اکثریت قریب بە اتفاق ملت کورد تمایلی بە ماندن در چهارچوب و حریم جغرافیای جعلی ایران ندارند و خواستار خروج اشغالگر ایرانی از خاک و جغرافیای کوردستان هستند.
ملت کورد در روژهلات(( شرق کوردستان)) نمیخواهند کە تجربە سال ١٣٥٧ خورشیدی تکرار شود و یک بار دیگر ملت کورد و خاک کوردستان بە اشغال ایرانیان دربیاید.
ملت کورد بە این یقین و باور رسیدە کە نە حکومت جمهوری اسلامی، نە پهلوی و شاهنشاهی و نە سلطنت طلب و مشروطە خواه و مجاهدینی، هیچگاه آمادە نیستند کە حداقل حق و حقوق ملی ملت کورد را بە رسمیت بشناسند.
در شرایطی کە تغیر و تحولات سیاسی بر اساس خواستهای ملل در سطح جهانی بوقوع پیویستە است و در طول چهل سال اخیر حداقل دهها ملت موفق بە تشکیل دولت و کشورهای خود شدەاند، بدون شک خاورمیانە نیز از این قاعدە مستثنی نیست و زمان آن فرا رسیدە است کە ملل غیر فارس و فاقد حکومت و دولت نیز با اتحاد و تشکیل یک هم پیمانی منسجم و عملگرا در راه رسیدن بە خواستهایشان گام بردارند.
ضرورت سیاسی و تاریخی و همچنین شرایط کنونی ایجاب میکند کە احزاب و جریانات سیاسی کوردستانی دور یک میز و پلاتفورم مشترک جهت همکاری و هماهنگی بر اساس نقاط مشترک، در چهارچوب یک جبهە یا هم پیمانی گرد هم آیند .
هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان، جبهە، ائتلاف و تشکلی سیاسی و جنبشی ملیست ، متشکل از چندین حزب و سازمان کوردستانی کە در راستای تشکیل و تاسیس دولت مستقل شرق کوردستان فعالیت میکند و در سطوح مختلف و با استراتژی مشترک در ضمینەهای سیاسی، دیپلوماسی، اقتصادی، میدیایی، نظامی و … فعالیت میکنند.
احزاب و جریانات تشکیل دهندە هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان بدین شرح است:
- سازمان یارسانی یاری کورد
- اتحاد انقلابیون کوردستان
- جنبش آزادیخواهی دمکراتیک کوردستان
- حزب میهن پرستان کوردستان
- جنبش استقلال طلبان کوردستان
اعضای رهبری منتخب با رای اعضای هر چهار حزب عبارتند از :
- جمال پورکریم
- کاکی رستم الماسی
- مهران میرزایی
- علی فضلی
- سردار ولدبیگی
- هیما سوفی
با رای اکثریت اعضای رهبری جمال پورکریم بعنوان رهبر هم پیمانی انتخاب شدە است.
هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان در جهت آزادی، استقلال و ایجاد و تشکیل دولت کوردستان در شرق کوردستان فعالیت دارد، اما هدف نهایی و آیندە اینست کە ملت کورد در همەی بخشهای کوردستان در اتحادیەای، فدرال، کنفدرال ، سکولار و دمکرات در کنار یکدیگر یک دولت مستقل و یکپارچە تشکیل بدهند .
هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان سعی بر این دارد کە مجامع وسازمانهای بین المللی با اعمال فشار از رژیم اشغالگر ایران درخواست کنند کە بە حق تعین سرنوشت ملی ملت کورد احترام بگذارد تا ملت کورد در همەی ضمینەها با اعمال ارادەای آزاد، خاک و سرزمین خود را ادارە کند.
ولی اگر رژیم ایران علیرغم درخواست مجامع جهانی بە سرکوب و سیاست انکار حقوق برحق ملت کورد از طریق اشغالگری ادامە دهد ، هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان از کلیە شیوەهای مبارزە بر علیە رژیم ایران و در راستای دستیابی بە اهدافش استفادە خواهد کرد.
هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان ضمن احترام بە مبانی حق تعین سرنوشت و اصول بین المللی کە توسط سازمان ملل و سازمانهای جهانی حقوق بشری بە تصویب رسیدە است ، این حق را برای خود قائل است کە در جهت تشکیل دولت موقت شرق کوردستان در تبعید گام بردارد.
کوردستان سرزمینیست مملو و متکثر از ادیان و مذاهب و اقلیتهای گوناگون ( اسلام سنی و شیعە، یارسان، مسیحی، زردشتی و …) کە سالهاست در کنار یکدیگر زندگی آرام و مسالمت آمیزی داشتەاند، هم پیمانی با باور بە جدایی دین از سیاست و باورمند بە سکولاریسم ، دمکراسی و لائیسیتە بە همە ادیان و مذاهب و باورهای سیاسی، دینی و غیر دینی بە دیدە احترام مینگرد .
هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان ، ضمن احترام بە برابری زن و مرد، اقلیتهای جنسیتی را نادیدە نمیگیرد و بر این باورست کە زندگی در آرامش و برابری حق مسلم همەی اقلیتهای جنسیتی است.
هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان، در جهت دفاع از موجودیت ملت کورد، ارتش منسجم و مسلح کوردستان را سازماندهی میکند.
هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان بە جز دشمنان خاک و سرزمین کوردستان با هیچ کس و جریانی دشمنی و خصومت ندارد و همزمان از ملل تحت اشغال ایران (( عرب الاحوازی، بلوچ، تورک آذری، کاسپین، تورکمان و اقلیتهای ملی دیگر )) درخواست میکند کە بر اساس منافع مشترک ، دشمن مشترک و درد مشترک در کنار هم در جهت آزادی و رسیدن بە استقلال ملی در چهارچوب یک هم پیمانی گرد هم بیاییم .
هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان از تمامی احزاب ، سازمانها و جریانات استقلال طلب تقاضا دارد کە در راستای اتحاد و همبستگی ملی بە صفوف هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان بپیوندید.
از نگاه هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان ، کوردستان سرزمینی است کە بدون میل باطنی مردمانش مابین چندین کشور از جملە عراق، ایران، سوریە و ترکیە تقسیم شدە است.
هم پیمانی در شرایط کنونی خود را ملزم بە مبارزە در جهت آزادی سرزمینهای اشغالی شرق کوردستان( تحت اشغال ایران) میداند.
استانهای شرق کوردستان: 18,281,137
استان کرمانشان 1,952,434
استان ایلام580,158
استان چهار محال و بختیاری947,763
استان کهگیلویه و بویراحمد 658,629
استان لورستان 1,716,527
استان سنندج 1,493,645
استان ارومیە 3,265,219
و بخشهایی از همدان 1,758,268
خراسان شمالی 867,727
و خراسان رضوی 6,434,501
وبسایت رسمی هم پیمانی استقلال طلبان کوردستان: www.kurdhsk.com
پرچم کوردستان
شامل سە رنگ : قرمز در بالا، سفید و خورشید زرد رنگ در وسط و سبز در پایین
آرم هم پیمانی:
خورشید زرد رنگ و نام اختصاری HSK هم پیمانی با رنگ زرد در وسط سفیدی خورشید .
لوگوی پنجەهای عقاب، نشان استقلال طلبان کوردستان:
سە انگشت دست بە نشانە پنجەهای عقاب کە تعبیریست از خاک، ملت، استقلال
